ساحل

آدم فضول خر است .....

می دونین چقدر بدم می یاد وقتی دارم با تلفن حرف می زنم ، همکارم که روبروی من می شینه ، ییهو ! بلند شه بیاد سر میز من مثلا کارم داره و همچین چشم بدوزه به من ، و من هرچی نگاش کنم و سر تکون می دم نه میره نه حرفشو می زنه . به این نتیجه می رسم که

آدم فضول خر است .

وقتی که داری با یک دوست در یک مورد خاص صحبت می کنی و نفر سوم یه دفعه وسط حرف وارد می شه و خیلی شیک شروع می کنه نظر دادن در مورد ادامه بحث ، به این نتیجه می رسم که

آدم فضول خر است .

وقتی یکی از افراد فامیل که ماهی یکبار همدیگرو می بینیم ، به محض اینکه تورو دید ، پشت سرت یک اظهار نظر در مورد مسائل شخصیت می کنه ، به این نتیجه می رسم که

آدم فضول خر است .

وقتی با موبایل داری تو حیاط شرکت ، یواش یواش حرف می زنی  یکی از همکارها با یک لبخند مکش مرگ ما مسیرشو عوض می کنه و از وسط حیاط یه دفعه میاد سمت تو که گوشه حیاط ایستادی و با چشم های خیره ، برو بر نگات می کنه ، جلوت که رسید لبخندشو پهن تر می کنه و یه دفعه می گه ، خانم فلانی تلفن سوخت ، ول کن بیچاره رو . علاوه بر اینکه دلت می خواد بزنی تو گوشش ، به این نتیجه می رسی که

آدم فضول خر است .

ما کی یاد می گیریم به حریم هم احترام بگذاریم ؟ کی یاد می گیریم وقتی چیزی به ما مربوط نیست ، به جای اینکه دماغمونو تو کفش طرف مقابل فرو کنیم ، سرمونو بندازیم پایین و زندگیمونو بکنیم و اینقدر با مسائل خصوصی مردم برای خودمون سرگرمی درست نکنیم . ها ؟ کی یاد می گیریم ؟؟؟